REVIEW: restaurant Leventine

Restaurant Leventine is één van de restaurants in het enorme Atlantis The Palm hotel. Leventine behoort tot me restaurants in het enorme complex die wat meer laagdrempelig is dan bijvoorbeeld Nobu. Hierdoor wordt Leventine redelijk veel bezocht door families met kinderen. Arabische sferen heersen in Leventine, waar de Libanese keuken de gasten verwent.

Wie bij Leventine gaat eten die mag naast heerlijke spijzen en dranken ook genieten van entertainment. Dit geschiedt in de vorm van muziek en buikdansoptredens. Op een reguliere avond zijn er twee optredens van een buikdanseres: eentje om 20:30 uur en een tweede show om 22:30 uur. Zo’n optreden duurt tien tot vijftien minuten.

Het hoofdgerecht van mijn dinerpartner heet Samkeh Harra. Het betreft visfilet op een bedje van tomaat, knoflook, kruiden en pijnboompitten. Zoals gebruikelijk werden er verse broodjes bij geserveerd. Dit zijn geen broodjes zoals we ze in Nederland kennen, maar een verse variant van wat we bij ons shoarmabroodjes noemen. Het voorgerecht is smaakvol. De pijnboompitten geven het gerecht een extra dimensie. De enige opmerking die we hebben is dat de hoeveelheid vis binnen het gerecht wel heel erg karig is, zeker als je naar de prijs kijkt.

Mijn hoofdgerecht is een mixed grill. Dit is net als elders een bord met verschillende vleesspecialiteiten. De mixed grill bestaat bij Leventine uit lamsgehakt, lamsfilet, kipfilet, een lamskoteletje en een heerlijk gerecht van gekruid gehakt dat tussen twee samengeperste boterhammen klaargemaakt wordt. Het vlees smaakt uitstekend. Minpuntje is dat bij mijn dinerpartner er één stuk kipfilet tussen zat dat nog rauw was van binnen.

Wij hadden de eerste buikdansshow gemist, omdat we tegen negen uur ’s avonds Leventine betraden. De eerste show zat er toen net op. Tijdens het voorgerecht werden we ‘vermaakt’ door een zingende man die zichzelf begeleidde op een orgel. Ik noem hem geen zanger. Zijn kwaliteiten waren zo slecht dat de titel ‘zanger’ een belediging zou zijn voor de meer getalenteerde mensen uit deze beroepsgroep. Gelukkig hield hij het na een paar liedjes voor gezien.

De buikdanseres begon haar tweede act toen wij aan onze Marokkaanse thee zaten na de maaltijd. Ze had een klein buikje, wat de act zeker ten goede kwam. De buikdansact was gelukkig vele malen beter dan de ‘zanger’ en zorgde voor een extra dimensie aan een prima maaltijd.